3 tips voor het pakken van je ruimte 🍀

Laat jij je ruimte innemen door een ander? Claim jij je eigen ruimte? In hoeverre heb jij eigen ruimte nodig?

Ik heb gemerkt dat ik, om goed te kunnen functioneren, ruimte nodig heb. Oftewel, dat ik er ook mag zijn, mijn ding mag doen, mijn eigen waarde mag behouden, mijn eigen waarde mag hebben. Ik heb gemerkt hoe belangrijk het voor mij is om mijn eigen ruimte in te nemen.

Wat als ik dit niet doe? Dan wordt de ruimte ingenomen door een ander en vaak op een manier die ik misschien wel helemaal niet prettig vind. Zo herinner ik mij een hockeywedstrijd waarbij ik helemaal niet goed in mijn vel zat. Het lukte mij niet om mijn ruimte te pakken, ik voelde mij zo onzeker en liet over mij heen lopen. Ik floot toen prompt met een collega die mij, voor mijn gevoel, ook nog eens extra uittestte. Hij accepteerde het niet dat ik over mij heen liet lopen. Hij ging zelfs zo ver dat hij in mijn cirkel ging optreden. Je kunt je afvragen of dit nu wel zo effectief was… Het ergste was dat ik hier alleen maar slechter door ging fluiten. Mijn onzekerheid nam toe. Ik had zelfs het gevoel dat ik tegen hem aan het vechten was. Het is bekend dat wij totaal verschillende stijlen van fluiten hebben. Hij is heel kort, zit overal als een havik bovenop (in mijn ogen), terwijl ik het liever iets laat vieren. Ik heb ervaren dat het belangrijk is om onze fluitstijl en de grens die wij willen hanteren in de wedstrijd vooraf te bespreken als voorbereiding op de wedstrijd. Je begrijpt, dat hebben we die dag niet gedaan. Dan kun je nog maar één ding doen….. de grens ter plekke trekken, tot hier en niet verder, ook richting mijn collega. 😬

Tip 1: Voorbereiding – Wat heb je nodig om te schitteren?

Het helpt om voorafgaand aan een overleg, een afspraak, een wedstrijd, voor je zelf te bepalen aan welke ‘grenzen’ je behoefte hebt. Mocht het nodig zijn dit ook bespreekbaar te maken.

En zeg nu zelf, een grens is ergens ook heel lekker, heel veilig. Je weet waar je aan toe bent, tot hier en niet verder, anders…… Tegelijkertijd heb je daarbinnen ALLE vrijheid om te doen en laten wat je kunt. Eigenlijk is dit nu, in Coronatijd, net zo. Rutte heeft ook duidelijk grenzen aangegeven. Grenzen waarbinnen we ook vrijheden hebben.

Kunnen we dit ook vertalen naar ons eigen werk? Onze dagelijkse praktijk? Volgens mij wel, er zijn legio voorbeelden. Denk bijvoorbeeld aan een teamoverleg. Een teamoverleg waarbij altijd dezelfde persoon aan het woord is. Hoe moeilijk is het dan, als stille Willy, het woord te nemen? Wat jij te vertellen hebt is minstens zo waardevol. Dat hebben we vaak niet in de gaten. Dan denk je bij jezelf. “Laat die ander maar. Ik kom zo wel aan bod.” Het resultaat? Het overleg is afgelopen en je bent helemaal niet aan het woord geweest. Het is je weer overkomen en je hebt de ruimte niet gepakt. 🙄

“Laat die ander maar. Ik kom zo wel aan bod.”

En dan nu terug naar mijn wedstrijd.

Wat doet het met mij wanneer ik WEL die ruimte pak? Dan sta ik daar, dan hebben de teams het gevoel dat ze aan spelen toe komen. Dan krijg ik hele fijne feedback als: “Wat fijn dat u zo benaderbaar bent? Wat fijn dat we u gewoon wat kunnen vragen. Wat fijn dat we bij u stevig doch fair een duel in mogen gaan.” Soms merk ik dat het bij mij ook wel op het randje is van wat acceptabel is. Dan bedoel ik het randje van fysiek spel en veiligheid. Het is uitdagend en mooi wanneer het lukt. De momenten dat ik mijn ruimte pak en deze risico’s vol vertrouwen DURF te nemen zijn de mooiste wedstrijden die ik mij herinner. 🍀

“Wat fijn dat u zo benaderbaar bent?”

In werksituaties heb ik hetzelfde ervaren. Wanneer ik goed voorbereid een overleg in ga straal ik blijkbaar meer rust en vertrouwen uit, kom ik beter uit mijn woorden en ben ik bijvoorbeeld geduldiger. De feedback van collega’s is dan positief. Zij ervaren het dan ook als heel prettig samenwerken. Op het veld of op het werk, de principes zijn hetzelfde. Kortom, een goede voorbereiding geeft vertrouwen en komt het resultaat ten goede. 🍀

Wanneer ik op het werk duidelijk aangeef wat ik van mijn team verwacht, wanneer mijn team uit spreekt wat zij van mij verwacht dan werkt dit ook het fijnste. Belangrijk is wel dat ik dan niet op hun nek ga zitten en ga vertellen hoe ik vind dat ze het moeten doen. Ik moet ze dan ook het vertrouwen en de ruimte geven.

Tip 2: Geef vertrouwen en ruimte

Mijn zoon gaf mij hierin een heel mooi voorbeeld. De eerste week van het thuisonderwijs vond hij mij net een politieagent. Ik hielp hem met het maken van zijn planning en ik controleerde of hij het af was. Hij raakte hierdoor ontzettend gestrestst en had het gevoel constant te moeten en voelde zich opgejaagd. Ik merkte dat ik er ook niet gelukkig van werd. Ik was steeds met hem bezig en niet met mijzelf. Ik vergat mijn eigen ruimte te pakken en mijn eigen weg te gaan en kwam nergens aan toe.

Wat hebben we gedaan? We zijn samen gaan zitten. Ik heb gevraagd hoe hij het ervaart en wat hij van mij nodig heeft. Hij gaf aan dat ik mij gedroeg als een politieagent en dat hij meer vrijheid nodig had. Het helpen bij het maken van de planning vond hij wel fijn en hem hier zo nu en dan aan herinneren en vragen of alles lukte vond hij wel prettig. Ik gaf aan dat ik mij net een sloof voelde, alsof ik er alleen maar was voor hem en niet voor mijzelf. Uiteindelijk hebben we afgesproken dat ik hem help met de planning en huiswerk op verzoek en ik hem voor de rest ruimte geef. En weet je? Hij werkt echt super goed. Hij neemt de ruimte om zijn eigen indeling te maken. Hij ervaart nu zelf wat wel en niet werkt en ik? Ik kom nu ook aan mijn eigen dingen toe. Het mooie is zelfs dat ik er energie van krijg. Ik zie hem nu dagelijks groeien en leren van zijn misstappen en hij vraagt nu om hulp wanneer hij het nodig heeft.

Tip 3: Bouw momenten van reflectie in

Soms moet even iets goed in de soep lopen voordat je er iets van opsteekt. Je moet werkelijk iets aan den lijve ervaren. Pas wanneer we iets ervaren, vervolgens reflecteren en evalueren van wat er nu werkelijk gebeurde, pas dan kunnen we onze conclusies trekken. Dan kun je een strategie bedenken hoe je hier de volgende keer anders mee om gaat of wat je anders gaan doen. En, eigenlijk wanneer je iets mee maakt waar een ander bij betrokken is, zoals bijvoorbeeld mijn zoon, of mijn collega scheidsrechter of collega op het werk dan kom je er niet onderuit om ook met die ander te gaan zitten en het te bespreken. Vaak gebeurt er iets in de relatie met of tot die ander en heb je de SAMENWERKING nodig om tot een beter resultaat te komen.

Ik merk steeds weer hoe waardevol het fluiten voor mij is en hoe vaak ik hetzelfde mee maak in de gezinssituatie of op het werk. Het mooie is dat ik bij het fluiten niet voor de situatie weg kan lopen. Ik kan op het moment zelf niet gewisseld worden. Ik moet dus echt door de ellende die ik zelf creëer heen. Je ontkomt niet aan de ervaring. Het fluiten heeft mij in die zin veel gebracht. Door het fluiten heb ik ingezien dat ik op mijn werk in menig situatie niet handig handelde. Ik heb er ook door geleerd meer naar mijn eigen handelen te kijken en mijn handelen aan te passen. Ik heb geleerd te INCASSEREN, mijn GEDULD te bewaren en KEUZES te maken.

Ik ben benieuwd of jij vergelijkbare ervaringen hebt? Heb je misschien ook een hobby of bepaalde situaties waar je steeds weer van leert? Wil je die met mij delen?

Wil je ervaren hoe ik dit in de praktijk toe pas? Ik ben beschikbaar als HR Manager en in te zetten als spreker. Dit kan ook on-line. Kijk voor meer informatie op: ViadeZijlijn