Waarom ik fluit
De komende drie weken geen hockeywedstrijden fluiten, TIME-OUT. Voor mij betekent dit nogal wat. Écht even omschakelen, fluiten is voor mij een uitje. Even mijn gedachten op iets anders zetten. Dan ben ik even geen moeder, geen echtgenote, maar gewoon Karen, de scheidsrechter. Dan heb ik even mijn ME-TIME. Fluiten is voor mij echt een RUSTPUNT in de week. Een moment om mij zelf op te laden. Iets om naar toe te leven. Ik bereid mij goed voor op wat komen gaat, zodat ik kan anticiperen op de onverwachte dingen die zich in een wedstrijd voor doen. Het goede gevoel achteraf waar ik altijd zo van kan genieten of juist het onbestendige gevoel wanneer het niet zo lekker liep. Een ding is zeker, het laad mij op voor de week. Een wedstrijd fluiten zorgt bij mij altijd voor een moment van REFLECTIE en geeft ENERGIE voor de week.
Hier en nu
En nu, nu is alles anders. Hoe ga ik mij nu opladen? Hoe zorg ik voor hetzelfde gevoel wat ik zo nodig heb om goed te kunnen functioneren? Het lijkt misschien een kleine verandering, maar voor mij voelt hij als heel groot. De vraag die in mij op komt is: “Hoe flexibel ben ik nou eigenlijk?” Hm, iets wat ik zeker de komende tijd uit ga vinden, want inmiddels bij het schrijven van deze post zijn de scholen gesloten en wordt het sociale leven steeds verder afgeschaald.
Wanneer er veel van mij gevraagd wordt in alle hectiek van bijvoorbeeld een wedstrijd, dan wordt er van mij verwacht dat ik meteen beslis en acteer. Dan ben ik op mijn best. Nu ligt alles even stil en krijg ik de TIJD om na te denken. Een geheel andere ervaring. Mijn gedachten gaan dan volledig met mij aan de haal en de ONZEKERHEID en VERTWIJFELING slaan dan toe. Deze rust en wetende dat het de komende weken zo gaat zijn is volledig buiten mijn comfortzone. Ja, zul je denken, in de winterstop of de zomervakantie is er toch ook geen hockey? Ja, dat klopt, maar dat is toch net even anders. Dat past in mijn ritme en daar stel ik mij op in. Nu komt het geheel onverwacht en was de tweede competitiehelft net twee weken oud. Ik was blij dat ik weer de wei in mocht. Ik keek uit naar nieuwe INSPIRATIE voor tal van mooie Blogs en situaties om te gebruiken in mijn speeches. En nu, nu is alles even anders, de time-out is daar…
Sport versus realiteit
In de hockeysport kennen wij alleen in de zaal een time-out, maar deze is van zeer korte duur. De situatie is eerder te vergelijken met een wedstrijd die plotseling gestaakt wordt. Iets wat zelden voor komt. Bij een gestaakte wedstrijd weet je ook nooit hoe deze verder gaat. Enkele weken later kunnen teams er heel anders voor staan als gevolg van blessures bijvoorbeeld. Je moet je herpakken, je begint weer van voor af aan alleen met een andere beginsituatie en een kortere speeltijd.
De situatie in de wereld is op dit moment net zo, alleen weten we niet wanneer het ‘spel’ hervat wordt. Veel projecten zijn ON-HOLD gezet, onze werkdagen zien er anders uit dan normaal. Menigeen werkt vanuit huis, kan goed door, heeft nog weinig te doen of is vanwege de omstandigheden juist enorm druk. Voor een groot deel van de mensen ligt het werk stil. Dan is het wel echt even schakelen geblazen, je zien te herpakken en om een andere invulling van de dag gaan vinden.
Voor mij is dit net zo. Het werk ligt stil 🙁.
Hoe pak ik dit aan?
omschakelen – Het is alsof het team dat in de aanval is balverlies leidt en niet meteen de tegenstander onder druk zet. De tegenstander krijgt de tijd en de ruimte om een mooie counter op te zetten. Ik moet mij meteen herpositioneren en beducht zijn op wat komen gaat. Kortom, ik anticipeer op de ruimte die er op dit moment door de Corona crisis ontstaat. Ik herpositioneer mij door het maken van een nieuw plan voor de komende weken.
(af)speelmogelijkheden – welke ruimte zie ik? Waar kan de bal naar toe? Hier anticipeer ik op. Oftewel, de huidige ’time-out’ biedt ook kansen. Waar zie ik die en welke richting gaat het ‘spel’ op? Ik pas mijn positionering en strategie hierop aan. Deze kansen verwerk ik door er concrete acties aan te koppelen, zodat ik gericht aan de slag kan.
slimme overtreding – het zoeken van de slimme overtreding is te vergelijken met het ‘even aan de noodrem’ trekken. Oftewel, bewust het spel stilzetten. Als scheidsrechter heb ik een vergelijkbaar instrument, bijvoorbeeld door even de bal op de juiste plaats te laten nemen om het spel te vertragen. Op deze manier kan ook ik een verkeerde beoordeling van mij zelf recht zetten en herpositioneren. 😉Met de situatie ‘nu’ zie ik het als een moment van reflectie. Bewust stil staan bij de situatie, waar ben ik nu en waar wil ik naar toe? Wat is er vervolgens nodig om de stap te maken, om dit te realiseren? Welke actie hoort hierbij?
De 🏑sport heeft mij geleerd om te anticiperen, in oplossingen te denken en vooruit te kijken. Sport geeft mij energie, inzichten en mooie ervaringen. Deze ervaringen deel ik graag met JOU. Ik vind het spannend en leuk om als spreker🎤mijn verhaal te vertellen en JOU te inspireren. Mijn PASSIE voor het fluiten, een blik achter de schermen, waar ik met TROTS over vertel om vervolgens een vertaalslag te maken naar het bedrijfsleven of jouw specifieke situatie. Wanneer het kan dan ben ik weer van de partij en drink ik graag een ☕ met je om de mogelijkheden te bespreken. 😊
Hartelijke groet, Karen